به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان، عراق طی ماههای اخیر با جدیترین اعتراضات مردمی روبهرو بوده و هنوز هم پس استعفای نخست وزیر، شرایط بلاتکلیفی در این کشور ادامه دارد. تظاهرکنندگان هنگامی که در اوایل اکتبر به خیابانها آمدند، خواستار اشتغال و برچیدهشدن فساد در کشورشان بودند، اما رفتهرفته آنها عنوان کردند که خواهان تغییر نخبگان و ساختار سیاسی در عراقند. گسترش فساد و ناتوانی دولتهای متعدد در ایجاد راهحلی برای مقابله با این آفت با افزایش بیکاری و فقر در این کشور همراه شده و این وضعیت به بیاعتمادی مردم عراق به مقامات بغداد و سایر نخبگان سیاسی دامنزده است.
عراق و گذرگاههای بازگشت آرامش
عراقیها چرا معترضند؟
به نوشته شبکه خبری «الجزیره» قطر، «شاهو القرهداغی» تحلیلگر مسائل سیاسی عراق میگوید اعتراضهای مردم این کشور در نتیجه انباشتهشدن مشکلات و بحرانها طی سالهای گذشته رخ داده است. برپایه آمار رسمی بیش از ۴۵۰ میلیارد دلار به هدر رفته است و دولت حدود ۱۲۴ میلیارد دلار بدهکار است. کشور از نبود زیرساختهای مناسب، نبود فرصتهای کاری و ناامنی رنج میبرد و این مسائل سبب شکلگیری اعتراضها شده است.
تارنمای اندیشکده «النور» عراق در گزارشی به قلم «ناجی الغزی» آورده است: میان شهروندان عراق و نهادهای سیاسی و اداری بحران بیاعتمادی وجود دارد. اعتماد میان مردم و نهادها همواره از طریق برآورده شدن آرزوها، برنامهها و نیازهای شهروندان صورت میگیرد و گرایش مردم به نهادها و شکلگیری این نهادها هم در گرو تحقق مطالبات روزانه مردم است و هنگامی که دولت در تامین نیاز مردم با شکست روبرو شود اعتبار و اعتماد خود را در میان مردم از دست میدهد. مشکل بیاعتمادی به دلیل پایبند نبودن نهادهای سیاسی و اداری به شعارها و برنامههای انتخاباتی خود در تامین امنیت، بهداشت، زیر ساختها و آموزش به وجود آمده است. تنشهای حزبی و سیاسی میان فراکسیونها، احزاب و جریانهایی که در روند سیاسی حضور دارند نیز سبب افزایش بحران بیاعتمادی میان شهروندان و نهادهای سیاسی و اداری شده است. بسیاری از تنشها سبب تاخیر در ارائه خدمات ضروری و تعطیل شدن تصمیمهای مهم سیاسی دولت شده است. با وجود اینکه نمایندگان مجلس از سوی مردم انتخاب شده اند، اما آنان نماینده واقعی مردم نیستند و با آرمانها و همّ و غمّ مردم فاصله دور و درازی دارند.
روزنامه «البینه الجدیده» عراق در گزارشی به قلم «عبدالوهاب جبار» نوشت: تردیدی نیست شکاف میان مردم عراق و طبقه سیاسی حاکم در حال افزایش است. این نشان دهنده عمیق بودن بحران و شکاف میان دو طرف معادله است. ناآرامیهای کنونی نشان میدهد که میان مردم و طبقه سیاسی که به تعهدات خود در تحقق مطالبات مشروع مردمی عمل نکردهاند، طلاق رخ داده است.